Stiekem glipte ik het toilet binnen en draaide snel de deur met een “klak” achter me op slot. Eindelijk, mijn zelf gecreëerde habitat. Dus: bril omlaag, klep omlaag. Lekker zitten en… Angry Birds spelen.
Mijn buitenlandse avontuur in Kazakhstan zat er net op. Veel vrijheid, veel verantwoordelijkheid en veel dynamiek. In Nederland dacht ik een mooie uitdaging gevonden te hebben bij een nieuwe club, een ambitieuze scale-up.
De organisatie bevond zich in het stadium “tussen big en zwijn”. Een kritische periode. Al snel bleek het meer big dan zwijn. Een mooie titel kreeg ik, dat wel. Maar mijn vrijheden werden ernstig ingeperkt. Zelfs de knop van de radiator stond niet tot mijn beschikking.
Nog goed kan ik mij het gevoel herinneren zodra ik het gebouw betrad. Ik voelde me ab-so-luut niet op mijn plek. Gebukt ging ik onder de controle en achterdocht. Als gevolg zocht ik mijn heil op het toilet. Mijn nieuwe comfort zone.
Drie maanden heb ik het volgehouden. Het ondertekenen van de vaststellingsovereenkomst voelde als vrijspraak.
Het kan iedereen overkomen. Een verkeerde keuze maken. Trappen in een mooi geschetst toekomstbeeld, terwijl de realiteit weerbarstiger is. Mijn advies? Blijf niet te lang hangen (…op het toilet)!
Bericht delen?