01/10/22 - Leestijd: < 1 minuut
Hij leunde achterover, rekte zich uit terwijl hij op zijn horloge keek en gaapte alsof hij al de hele avond lag te binge watchen op de bank… tijdens mijn sollicitatiegesprek.
Een Italiaanse recruiter benaderde mij voor een mooie Executive rol bij een grote, toonaangevende vliegtuigbouwer. Het sollicitatiegesprek volgde snel.
Mijn voorbereiding was om door een ringetje te halen. Mijn mooiste pak kwam uit de kast en mijn schoenen glommen als pareltjes.
De setting van het gesprek was welhaast futuristisch. Ik kwam echt bij een wereldspeler binnen! Mijn gesprekspartners: een gedistingeerde Russische jongeman en een Engelse lady met een loeistrakke boblijn.
Al snel zat ik lekker in “de wedstrijd”. Totdat ik midden in een vlammend betoog de gigantische gaap van mijn Russische gesprekspartner waarnam.
Resoluut klapte ik mijn schrijfmap dicht, gaf een vriendelijk knikje en stevende zelfverzekerd de ruimte uit… [kidding]
In tegendeel, ik deed net of ik “het” niet had gezien, wilde de beste man tenslotte niet in verlegenheid brengen… misschien had hij een jetlag?
De dag erop werd ik afgewezen, een “vies gevoel” bleef hangen.
En toch zit ik ook de volgende keer de rit weer uit. Uit fatsoen.
Bericht delen?
