LinkedIn maakte zich zorgen om me. Ze hadden al een tijd niets meer van me vernomen. En gelijk hadden ze. Mijn onlineactiviteit was namelijk gereduceerd tot een flatliner.
Zo ook mijn aantal “profile viewers” trouwens. Al enkele weken een steile afdaling in de rode “double digits”.
Heerlijk!
Het onder de aandacht brengen van mijn diensten had namelijk een lichte verslaving bij mij teweeggebracht: de illusie van relevantie.
Opmerkelijk hoe snel views, likes, comments en profile visits een humeurbepalende factor in de werkweek veroverden.
Dus het werd tijd om de hoge toren strategie toe te passen.
Eén van mijn eerste herinneringen gaat terug naar de peuterspeelzaal. Hier bouwde ik graag hoge torens van grote, gekleurde blokken. Soms ging ik zelfs op mijn stoel staan (als juf niet keek). En als de toren op z’n aller-allerhoogst was! …dan gooide ik hem om.
Heerlijk!
Door volledig offline te gaan, heb ik mijn hoge toren van relevantie omgegooid. Nu ga ik weer bouwen, vanaf de basis. En dit keer hoop ik een nog hogere toren te bouwen. Misschien ga ik zelfs stiekem op de stoel staan.
De illusie van relevantie en het vermogen los te laten zijn thema’s die ik toepas bij HR-coaching. Want opnieuw bouwen begint altijd bij de basis!
Bericht delen?