Aalmoes

“Mark Poppers?”

“Nee… Harm Topper! Ik heb twee weken geleden op jullie vacature gereageerd, maar nog niets vernomen.”

“Ah, juist. Euhm… hoe was de naam ook al weer?”

Daar zat ik dan achter mijn laptop. De haren uit mijn hoofd te trekken. Nauwkeurig hield ik alle sollicitaties bij. In eerste instantie ging ik alleen voor toprollen. Inmiddels keek ik al wat breder.

Hoe anders was de situatie een tijdje geleden. Toen werd ik zelf gebeld… en mijn naam werd letter voor letter gecheckt. Businessclass vloog ik naar de hoofdsteden in Europa en daarbuiten. In de mooiste hotels verbleef ik. Bij kantoorbezoeken stonden de medewerkers in rijtjes opgesteld. Als ik sprak, hingen de toehoorders aan mijn lippen (zelfs als ik onzin verkondigde).

En nu stond ik achteraan in de rij. Werd ik afgescheept met standaard “oneliners”. Wachtte ik braaf op het telefoontje dat nooit kwam.

Desondanks ben ik dankbaar voor dit “lesje nederigheid”. Je gaat er weer van in je schoenen lopen (in plaats van ernaast). Je bekijkt het circus eens van een ander perspectief. En uiteindelijk gaan er altijd weer nieuwe deuren open!

“…daar ben ik weer. Ja, die vacature is weer ingetrokken. We houden uw gegevens in portefeuille.”

“Prima, dank voor de informatie en wellicht tot ziens.”

“Tot ziens meneer Poppers.”